Ο διχασμός της ανθρώπινης ψυχής και ο Γάμος

Είναι κοινώς αντιληπτό ότι ο άνδρας και η γυναίκα ενεργούν με διαφορετικές ψυχολογίες. Δεν είναι, όμως, αντιληπτό, τουλάχιστον από τους περισσότερους, ότι οι διαφορές αυτές ανάμεσα στην ανδρική και στην γυναικεία ψυχολογία αποτελούν ασθένεια της ανθρώπινης φύσεως και δεν οφείλονται στην αρχική κατασκευή των πρωτοπλάστων από τον Θεό, αλλά στον κακό τρόπο που λειτούργησαν οι δύο πρώτοι άνθρωποι την ανθρώπινη φύση τους και την διχοτόμησαν. Ο Θεός δεν δημιούργησε δύο ειδών ψυχές, αλλά μία αδιαίτερη και αταλάντευτη ψυχή, και ήθελε και θέλει τα παιδιά Του, που έπλασε «κατ’ εικόνα» Του, να είναι ενωμένα και να ενεργούν από κοινού και όχι ο καθένας με την ιδιοτροπία του.

Mε τον γάμο, η Εκκλησία θέλει να άρει αυτόν τον διχασμό της ανθρώπινης ψυχής και να βοηθήσει το ζευγάρι να αποκτήσει μία ενιαία ψυχολογία. Δυστυχώς, πολύ λίγοι άνθρωποι, ακόμα και πιστοί χριστιανοί, συνειδητοποιούν τον σκοπό αυτό του γάμου και ακόμα λιγότεροι είναι εκείνοι που καταφέρνουν να τον πραγματώσουν. Όσοι το πετυχαίνουν αυτό βέβαια, αγιάζουν. Οι περισσότεροι, δυστυχώς, γερνούν και μένουν αμιγώς με τα χαρακτηριστικά του φύλου τους. Όπως γεννήθηκαν, έτσι και πεθαίνουν. Δεν προσλαμβάνουν, με άλλα λόγια, τις υγιείς ιδιότητες της ενιαίας ανθρώπινης ψυχής που διασώζει ο σύζυγός τους. Έτσι, δεν ενώνονται ποτέ πραγματικά μεταξύ τους. Και αυτό είναι τραγικό. Πολύ σπάνια στην γεροντική ηλικία ένας άνδρας θα έχει την τρυφερότητα και την ανάγκη για σχέση που κυριαρχεί στη γυναίκα και μια γυναίκα θα έχει το ανδρώο φρόνημα του άνδρα. Αντίθετα, αυτό που συνήθως συμβαίνει είναι ο άνδρας να έχει αισθητά μειωμένο ορίζοντα επικοινωνίας και να εμφανίζει σκληροκαρδία, ενώ η γυναίκα να κλαίει και να μουρμουράει μέχρι να πεθάνει.

(Το παραπάνω άρθρο βασίζεται στις θέσεις του π. Βασιλείου Βολουδάκη, όπως εκφράζονται στο εξαιρετικό βιβλίο του με τίτλο  «Ο Γάμος: Κατάργηση των φύλων – Κατάδυση στην ψυχοπαθολογία των δύο φύλων» των εκδόσεων «Θυήπολος».)