Η έννοια των ορίων μέσα στη σχέση

– Ως Χριστιανοί έχουμε μάθει να δινόμαστε χωρίς όρια. Να αγωνιζόμαστε για την αγάπη και την ταπείνωση. Είναι σωστό αυτό κατά τη γνώμη σας ή καταργεί την προσωπικότητά μας;

– Θεωρώ ότι η απάντηση βρίσκεται στα Όρια ζωής, ένα βιβλίο με πάρα πολλά παραδείγματα και από την συζυγία και πολλές άλλες σχέσεις.  Τι σημαίνει «έχω τα όριά μου»; Αυτό δεν σημαίνει, όπως κάποιοι Χριστιανοί παρανοούν, ότι θυσιάζομαι μέχρι ενός ορίου. Σημαίνει πως εγώ, όσο και αν αγαπώ και όσο και αν θυσιάζομαι, παραμένω ο εαυτός μου, με όρια. Και όταν έχω όρια, μπορώ να δοθώ άνευ ορίων. Όταν ξέρω ποιός είμαι και δεν ξεφεύγω ποτέ απ’αυτό που είμαι, από την ταυτότητά μου, μπορώ να δοθώ χωρίς όρια. Διαφορετικά, αν δεν έχω απαρτισμένη την ταυτότητά μου και ασφαλή, καθώς δίνομαι στον άλλον, μετά από λίγα χρόνια «θα του στείλω τον λογαριασμό».

Είναι όπως το κύτταρο. Το κύτταρο έχει μια μεμβράνη που του επιτρέπει να συναλλάσσεται με τα άλλα κύτταρα. Αν η μεμβράνη κλείσει εντελώς, χωρίς πόρους, θα πεθάνει αμέσως. Αλλά αν σπάσει κάπου η μεμβράνη και κοπεί, πάλι καταστρέφεται. Πρέπει να έχει τα όριά του, το κύτταρο έχει όρια, αλλά αυτό το κάνει μονάδα ζωής. Το όρια δεν είναι τείχος. Συνεχώς δίνεις και παίρνεις μέσα από μιαν αλληλεξάρτηση.

Εκεί που υπάρχουν πολλές παρανοήσεις από την πλευρά των Χριστιανών, πραγματικά, και το να έχει κανείς όρια πολλές φορές εκλαμβάνεται ως εγωισμός, η ταπείνωση εκλαμβάνεται ως το να καταργηθεί η προσωπικότητα του ανθρώπου. Αυτό όμως είναι αρρωστημένο. Κάθε άνθρωπος αγωνίζεται να αλλάξει την προσωπικότητά του, αυτό είναι άλλο πράγμα, θα αλλάξουμε τον χαρακτήρα μας σιγά-σιγά και με την βοήθεια του Θεού και με την βοήθεια του συντρόφου μας, αλλά δεν χάνουμε τον εαυτό μας όταν θυσιαζόμαστε για τον άλλον.

Πηγή:
Χρειαζόμαστε την οικογένεια;
π. Βασιλείου Θερμού
Εκδόσεις Αρμός
σελ. 78-79