Είσαι παντρεμένος. Μη ζηλεύεις διαρκώς τη ζωή των αγάμων.

Μιλάω χρόνια τώρα για εκατοντάδες μηνύματα ανθρώπων πολύ πονεμένων και πικραμένων. Που μαραζώνουν μέσα στον γάμο τους. Και λιώνουν. Και, από την άλλη, το ταίρι τους λιγώνεται να διαβάζει βίους ασκητών που μπήκαν σε σπηλιές και σε τρύπες ή ανέβηκαν στα δέντρα και πήραν τα βουνά και βρήκαν κρύπτες κι ερήμους. Διαβάζουν ζηλεύοντας όλα αυτά, ενώ ζουν τον γάμο τους. Και με τον τρόπο αυτό δεν τον απολαμβάνουν. Κάποιος παντρεμένος μού έγραψε ότι συνέχεια ζηλεύει αγάμους, ερημίτες, ασκητές, ιερομονάχους κ.λπ. Αυτή η νοοτροπία και η ζήλια του φανερώνουν ότι δεν απολαμβάνει τη δική του ζωή.

Αν περνάς καλά στον γάμο σου, δεν υπάρχει λόγος να ζηλέψεις. Άλλο να εμπνευστώ, άλλο να θαυμάσω τη ζωή του άλλου, κι άλλο να βλέπω τον δικό μου δρόμο ως παρακατιανό, ως αποτυχία ή λανθασμένη επιλογή. Όταν είσαι παντρεμένος και διαβάζεις βίους ασκητών, είναι βασικό να επικεντρώνεσαι σε σωστά σημεία, που θα βοηθήσουν κι εσένα εκεί όπου βρίσκεσαι. Αυτό που θα θαυμάσεις δεν θα είναι η σωματική εγκράτειά τους – εφόσον εσύ έχεις σχέσεις με τον άνθρωπό σου! Άρα δεν μπορεί να γίνει ιδανικό σου το να μην έχεις σχέση με τον άνθρωπό σου, σαν τον Άγιο τάδε! Διότι ο Άγιος αυτός ήταν άγαμος! Κάτι που εσύ δεν είσαι. Αντικείμενο θαυμασμού όμως θα ‘ναι ο αγώνας της ταπείνωσης του Οσίου!

Θα θαυμάσεις την αγάπη, την προσευχή, την ελεημοσύνη, την ενότητα που είχε με όλους. Κυρίως την αγάπη. Πάνω απ’ όλα, αυτό ζηλεύω στους Αγίους. Είσαι παντρεμένος. Και παντρεμένη. Αν, λοιπόν, ζηλεύεις αυτόν που δεν έχει παντρευτεί και τον θεωρείς ανώτερό σου, επειδή αυτός τηρεί εγκράτεια και παρθενία και αγνότητα, είναι σαν να υποτιμάς αυτό που κάνεις. Με μια τέτοια «ανάγνωση» είναι σαν να συμπεραίνεις ότι εσύ είσαι ένας άνθρωπος πρόστυχος. Επιτρέπεται να πεις όμως κάτι τέτοιο; Ενώ, μάλιστα, παντρεύτηκες με εκκλησιαστικό μυστήριο! Είναι δυνατόν να θεωρείς ότι αυτό που κάνεις εσύ είναι πρόστυχο κι ότι η αφιερωμένη ζωή του Οσίου μόνο είναι ανώτερη; Ο άλλος αφιερώθηκε και είναι ολόψυχα δοσμένος στον Θεό. Ναι. Αγία η πράξη του. Μα είναι ανώτερη από τη δική σου επιλογή; Γιατί είναι ανώτερη; Μήπως δεν είναι ο ίδιος Θεός που ευλόγησε τον δικό σου δρόμο και το δικό σου χάρισμα; Αυτή η αίσθηση που έχεις φανερώνει κυρίως μια έλλειψη ευτυχίας.

Σίγουρα στη ζωή σου υπάρχει ένα έλλειμμα. Κάτι σου λείπει. Δεν απολαμβάνεις τον γάμο σου μάλλον. Γι’ αυτό συνέχεια αλληθωρίζεις και κοιτάς τη ζωή των άλλων. Κάνει εντύπωση αυτό: Να ‘σαι παντρεμένος και να ζηλεύεις διαρκώς τη ζωή των αγάμων. Και το παράξενο είναι ότι το βλέπει και ο άντρας σου, κι η γυναίκα σου αυτό που κάνεις. Και καταλαβαίνει ότι δεν χαίρεσαι αυτό που ζεις, αλλά θες αυτό που δεν ζεις.

Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου 
«Όλα του γάμου δύσκολα…»
των εκδόσεων Άθως