Η εμπειρία της αγάπης μέσα στην σύγχρονη οικογένεια

Θυμάμαι μία μαμά να με πλησιάζει μετά από μια παιδική εκδήλωση και να μου μιλά…

« Είμαι μαμά… έχω δύο δίδυμα παιδάκια εφτά χρονών. Τα περιμέναμε πώς και πώς με τον σύζυγο! Από την στιγμή που γεννήθηκαν αρχίσαμε να τους ικανοποιούμε κάθε ανάγκη… ξέρετε την καλύτερη κούνια… τα καλύτερα ρουχαλάκια… στην συνέχεια τα ομορφότερα παιχνίδια! Να φανταστείτε… είναι στην Δευτέρα δημοτικού και μέχρι σήμερα ότι παιχνίδι δούνε στην τηλεόραση τους το αγοράζουμε… δεν θέλουμε να τους λείπει τίποτα… Με στενοχωρεί μόνο που έχουν μερικές ιδιοτροπίες… εμφάνισαν και κάποιες μαθησιακές δυσκολίες… σκέφτομαι μήπως φταίει που λείπω πολλές ώρες με τον μπαμπά τους από το σπίτι… μπορούν όμως να μην δουλεύουν οι γονείς στη σημερινή εποχή;… Όταν επιστρέφω κάθομαι μαζί τους αλλά αισθάνομαι βαθιά στην ψυχή μου ότι κάτι λείπει… μήπως δεν ξέρω να επικοινωνώ με τα παιδιά μου; Μήπως δεν ξέρω να παίζω με τα παιδιά μου; Μήπως να πήγαινα σε κάποιο ψυχολόγο;… Συγγνώμη, αλλά μπορείτε να βρείτε τι είναι αυτό που λείπει;»

Κάτι λείπει… τι είναι αυτό που λείπει;

Οι εποχές αλλάζουν… τα παιδιά μας μεγαλώνουν σε μια κοινωνία ανθρωποκεντρική… σε μια κοινωνία που προσπαθεί με διάφορες καμπάνιες , αφιερωμένες ημέρες, παιδικές ταινίες και εκπαιδευτικά προγράμματα να τοποθετήσει το μυαλό του παιδιού στο κέντρο της ύπαρξης του. Να μετατοπίσει τις δικές της τύψεις στην καθημερινότητα των γονιών. Προσπαθεί να πείσει τον κάθε έναν από εμάς ότι ένα παιδί για να γίνει ευτυχισμένο πρέπει να κυριαρχήσει στο μυαλό του… το μυαλό είναι πάνω από τα συναισθήματα… αρκεί να πιστέψεις στον εαυτό σου και όλα τα συναισθήματα σου θα μπούνε σε μία σειρά. Πρέπει το παιδί μας να είναι το πιο όμορφο και πιο έξυπνο από όλους τους συμμαθητές του… να φοράει τα συγκεκριμένα ρούχα για να είναι χαριτωμένο… να παίζει με έξυπνα παιχνίδια που προβάλλουν τα Μέσα Ενημέρωσης και να είναι σε θέση από πολύ μικρή ηλικία να ρυθμίζει την συμπεριφορά των γύρω του. Θυμάμαι τα λόγια μιας διάσημης συγγραφέως παιδικών βιβλίων « Πόσο ανούσιο είναι να αναφέρουμε τον Θεό σε παιδικές ιστορίες… τα παιδιά και οι έφηβοι δεν πρέπει να στηρίζονται σε καμία ανώτερη δύναμη… είναι από μόνα τους δυνατά, αρκεί να πιστέψουν στο μυαλό τους! Δεν χρειάζονται τίποτα άλλο για να είναι ευτυχισμένα»

Πάλι όμως κάτι λείπει… τα παιδιά ευτυχισμένα δεν είναι… τι λείπει;

Η οικογένεια παλεύει καθημερινά… στα περισσότερα ελληνικά σπίτια δουλεύουν και οι δυο γονείς για να μην λείψει τίποτα στο παιδί τους. Αγωνίζονται να πάει σε κάποιο καλό σχολείο… να μάθει ξένες γλώσσες… να ασχοληθεί με εξωσχολικές δραστηριότητες… να παρακολουθήσει εκπαιδευτικές εκδρομές… να του ικανοποιήσουν κάθε υλική επιθυμία… μπορούν δεν μπορούν… αρκεί να το δούνε χαρούμενο. Πολλές φορές, δεν προχωρούν στο να αποκτήσουν ένα δεύτερο ή και ένα τρίτο παιδί για να μην στερήσουν από το πρώτο παιδί την αποκλειστική φροντίδα…

Και πάλι όμως κάτι λείπει… Θα έπρεπε τα παιδιά να είναι τρισευτυχισμένα…

Θα μπορούσε να είναι η Αγάπη η απάντηση στα ερωτήματα μας;… Αλλά ποια Αγάπη;

Η έννοια της Αγάπης υπάρχει στις περισσότερες οικογένειες ως ένα συναίσθημα που διαχέεται στην ίδια της την ατμόσφαιρα… Πολύ συχνά, λέμε στον σύζυγο μας… ότι τον αγαπάμε… αγκαλιάζουμε τα παιδιά μας και λέμε ότι τα αγαπάμε… δεν υπάρχει όμως αυτή η σχέση της “εμπειρίας”. Να βιώνουμε την καθημερινότητα… τις χαρές και τις λύπες που φέρνει η ζωή μέσα από την εμπειρία της Αγάπης.

Ωραία… αλλά η καλλιέργεια της πώς έρχεται;

Αρχικά, από το “πέρασμα“. Το πέρασμα της προφοράς της λέξεως “Αγάπη” πρέπει να περνάει πρώτα από την καρδιά και ύστερα από το μυαλό. Οι σύζυγοι που αποτελούν τον πυρήνα κάθε οικογένειας, πρέπει να δείχνουν έμπρακτα την Αγάπη τους ο ένας στον άλλο… να τον ξεκουράζουν… να τον αναπαύουν. Τα παιδιά από την πολύ μικρή ηλικία έχουν το χάρισμα του “σκαναρίσματος”. Μπορεί δηλαδή ακόμα και εάν δεν μιλάνε, να αντιλαμβάνονται πώς αισθάνεται ο μπαμπάς και η μαμά και ποια η σχέση μεταξύ τους.

Ύστερα, μέσω της αυτογνωσίας και της ρύθμισης των προτεραιοτήτων. Η κάθε μητέρα και ο κάθε πατέρας πρέπει να βρούνε την θέση τους μέσα στην οικογένεια. Αρχικά να συνειδητοποιήσουν ότι τους έχει δοθεί από τον Θεό μια μεγάλη ευλογία, να γίνουν αναδημιουργοί με Εκείνον και να αναθρέψουν τα παιδιά που τους χάρισε. Ο κάθε πατέρας αποτελεί τον εγκέφαλο της οικογένειας, ενώ η μητέρα την καρδιά. Πιο αναλυτικά, η μητέρα είναι η δημιουργός, η τροφός, η παιδαγωγός, η σύντροφος, η ίδια η στοργή και το ενδιαφέρον. Η ελληνορθόδοξη παράδοση , θέλει την μητέρα να είναι γέφυρα επικοινωνίας ανάμεσα στο Θεό και στις ψυχές των παιδιών της. Θέλει την μητέρα σύμβολο Αγιότητας όπως την Εμέλια, σύμβολο Αρετής, όπως την Αγία Νόνα, σύμβολο υπομονής, όπως την Μόνικα, σύμβολο θυσίας όπως η Σουλιώτισσα, σύμβολο αγάπης προς την πατρίδα, όπως οι μητέρες του Βυζαντίου, σύμβολο εργατικότητας όπως οι αγρότισσες μανάδες και οι πολύτεκνες μητέρες. Ο πατέρας, από την άλλη, είναι το στήριγμα κάθε οικογένειας. Προσπαθεί καθημερινά με την εργασία του να προσφέρει τα υλικά αγαθά που χρειάζεται το σπιτικό του. Αποτελεί πρότυπο για τα παιδιά του, τα βοηθάει να ισορροπήσουν ως ολοκληρωμένες προσωπικότητες, να αισθανθούν ασφάλεια, σιγουριά και προστασία. Μέσω της συνειδητοποίησης των ρόλων, οι σύζυγοι πρέπει να βάλουν τις προτεραιότητες τους ώστε να έχουν χρόνο για το κάθε παιδί ξεχωριστά. Η μαμά μπορεί να ρυθμίζει τις ώρες της ώστε να παίζει καθημερινά με τα παιδιά της, να τους λέει παραμύθια, να μαγειρεύει και να συζητά ενώ ο πατέρας την ώρα που γυρίζει από την δουλειά να ασχολείται μαζί τους… να παίζουν, να χαίρονται όλοι μαζί…!

Η εμπειρία της Αγάπης έρχεται και μέσω της θυσίας. Οι σύζυγοι, συνειδητοποιώντας τους ρόλους τους, θα αισθανθούν ότι δεν μπορεί να υπάρξουν ως πατέρας ή μητέρα εάν δεν θυσιάσουν κάποιες επιθυμίες και ελεύθερο χρόνο! Θυσιάζουμε τη δική μας βόλτα για να πάμε έναν οικογενειακό περίπατο… την δική μας ξεκούραση για να συζητήσουμε μετά την εργασία μας με τα παιδιά… Οι μικροί ήρωες της καθημερινότητας μας, έχουν ανάγκη την προσοχή μας! Ας είμαστε δίπλα τους στους πρώτους κολικούς που θα έχουν ως μωρά… στο πρώτο ξενύχτι μιας ίωσης… στην πρώτη τους ανησυχία… και ας φαίνεται ασήμαντη για εμάς… για αυτά είναι ο κόσμος τους όλος! Ας είμαστε κοντά τους στο πρώτο διαγώνισμα… στην κατασκευή ενός πάζλ ή μιας χειροτεχνίας! Έρευνες έχουν δείξει ότι όλες οι παιδικές ασθένειες περνάνε πιο εύκολα στην αγκαλιά της μαμάς και του μπαμπά!

Στη συνέχεια, η εμπειρία της Αγάπης έρχεται μέσω της χαράς! Πόσο ευλογημένο και χαρούμενο είναι το σπίτι που όσες δυσκολίες και εάν έχει είναι χαρούμενο! Ο Σαίξπηρ έλεγε ότι το χαμόγελο είναι η μουσική της ζωής, η λιακάδα μέσα στο σπίτι! Ας παραμερίσουμε για λίγο τα διάφορα “εγώ” μας και ας προσπαθήσουμε να κάνουμε κάθε μέλος της οικογένειας μας, χαρούμενο… ας γίνει ο στόχος μας την νέα χρονιά, η δημιουργία της Χαράς. Να βρίσκουμε αφορμές για να περνάει η κάθε οικογένεια στιγμές μαζί… να χαίρεται… να χαμογελάει… Ας δείξουμε στα παιδιά με το παράδειγμά μας ότι για να είναι χαρούμενα και ευτυχισμένα δεν αρκεί να έχουν πολλά υλικά αγαθά και ανέσεις, αλλά υγεία, ομόνοια και ευτυχία μέσα στην οικογένεια. Ας γνωρίσουμε στα παιδιά μας την ευγνωμοσύνη μέσα από κάθε τι μικρό που έρχεται στη ζωή τους και ας μεταμορφώσουμε το κάθε σπιτικό σε ένα πολύχρωμο κήπο χαράς!

Τέλος, το επιστέγασμα όλων και η προϋπόθεση για να επιτύχει αυτή η εμπειρία της Αγάπης, είναι η σχέση των παιδιών μας με τον Θεό.

Τα παιδιά μας έχουν ανάγκη αυτή την επικοινωνία με τον Ουράνιο Πατέρα… δεν έχουμε δικαίωμα να τους τη στερούμε… κοντά Του ζούνε… γαληνεύουν… εναποθέτουν τους προβληματισμούς τους, δυναμώνουν και συνεχίζουν την καθημερινότητα τους. Ως γονείς έχουμε χρέος να καλλιεργήσουμε την συνείδηση στα παιδιά μας… να τα βοηθήσουμε να διαφυλάξουν την καθαρότητα της καρδιάς τους και μέσα από το δικό μας παράδειγμα… ζώντας στη γη… οι καρδιές τους να πετούν στον Ουρανό.

Ο Θεός “αγάπη εστί” έτσι και εμείς κοντά Του μαθαίνουμε να αγαπάμε αληθινά και να συνειδητοποιούμε τελικά πόσο ευλογημένο είναι να είσαι γονιός! Όχι απλά ένας πατέρας ή μια μητέρα… αλλά ένας χαρούμενος πατέρας και μια χαρούμενη μητέρα! Έφτασε η στιγμή μέσα από την “εμπειρία της Αγάπης” να ζήσουμε αληθινά με τα παιδιά μας!

Ιωάννα Σκαρλάτου
Συγγραφέας

Πηγή:
Διμηνιαίο περιοδικό «Χριστός και κόσμος»,
Ιερά Μητρόπολη Κισάμου και Σελίνου